Φθινόπωρο

Το φθινόπωρο... δεν είναι μια εποχή...είναι μια στιγμή. Η στιγμή που το καλοκαίρι ερωτεύεται το χειμώνα και παραδίδεται στην αγκαλιά του.

Εγώ το φθινόπωρο:
Μικρό κορίτσι ήμουν και ανυπομονούσα για τα καινούρια μου βιβλία και τετράδια.
Ετοιμαζόμουν με αισιοδοξία να ανοίξουν οι πόρτες της φοιτητικής ζωής.
Έχω απολαύσει τις πιο όμορφες και ήσυχες διακοπές.
Έχω ταξιδεύσει σε πανέμορφα μέρη.

Λατρεύω το φθινόπωρο...
Γιατί η ζέστη του είναι τρυφερή.
Γιατί η δροσιά του είναι αναζωγονητική.
Γιατί η θάλασσα είναι ζεστή και η παραλία ήσυχη.
Γιατί η φύση ντύνεται με τα πιο όμορφα χρώματα.
Γιατί το χώμα αναβλύζει αρώματα.
Γιατί η βροχή είναι ρομαντική.
Γιατί η κουβέρτα είναι μαλακή και η αγκαλιά φωλίτσα.
Γιατί τα πρωινά μοσχοβολούν γαλλικό καφέ.
Γιατί γεννάει την επιθυμία για ταξίδια.
Γιατί η Θεσσαλονίκη, το φθινόπωρο, φοράει τα γιορτινά της και υποδέχεται μουσαφίρηδες μέσα σε ένα ντελίριο εμπορικών και καλλιτεχνικών φεστιβάλ και εκδηλώσεων.
Γιατί ξεκινάει με αισιοδοξία μία καινούρια χρονιά, με νέους στόχους και καινούρια πράγματα να μας μάθει.

                                                                                                                        Ματίνα Παγουλάτου